ONLAR...
Belki yorgun, ama hep umutludur: Ateşte Açan Çicekler.
Çünkü çeliğin, ateş ile ors arasında kalmışlığını bilirler.
Kaderleri, mahir bir usta edasıyla şekillendirir onları...
Bu yüzden yüzlerinde ve kalplerinde, kaderin sahibine
hep bir hamd vardır.
Bir yanlarını kavurur ayaz, öte yanlarında bahar muştusu.
Onların ateşlerini su bile söndurmez, gözyaşı ile
yeşertmek için yanmaya razı olurlar.
Yandıkça ağlar, ağladıkça gözyaşlarıyla yeniden yeşerirler.
Yandıkça yeşerir Ateşte Açan Çiçekler, yanmaya amade duruşlarıyla baharlaşırlar.
Sonsuzluğa göz koyarlar, bu yüzden yoktur yangınlarından bir şikâyetleri.
Onlar, ateşte yeşertmek için yanarlar...
Sizler de yeşertmek için yanmaya var mısınız?